Het ‘Adviesplein gemeente en gezin’ is ontstaan vanuit de Gereformeerde Gemeenten om een overzicht van toerusting, advies en hulp te bieden aan onder andere ambtsdragers, opvoeders en gemeenteleden.
“Hallo oma, hallo, ik kom iets terugbrengen.” Ratel-de-ratel komt kleinzoon binnen. Hij zwaait een grote tas voor mijn neus heen en weer. “Kijk oma, hier zitten de laarzen van opa in. Die heeft papa gebruikt.”
Mijn vingers aarzelen boven het toetsenbord. Brengt deze kop mensen niet op nare gedachten? Een column mag prikkelen, misschien juist in Adventstijd… De woorden blijven haken vanaf het moment dat ze uit een krantenartikel sprongen:
Zodra de kleinkinderen niet meer naar school mogen, app ik: ‘Meiden, met elkaar zetten we de schouders onder het thuisonderwijs.’ Er komt weinig tot geen respons. Misschien kijken ze het nog even aan hoe zich dat ontwikkelt?
Hij zag er als een berg tegenop. Ik voelde helemaal met hem mee. Onze kleinzoon is nog maar vijf. En ik was een jaar of acht toen ik me in de strijd moest werpen om een zwemdiploma te bemachtigen. En ik vond het vreselijk. Op dinsdagavond maakte ik veel stampij om de volgende dag maar alstublieft thuis te kunnen blijven.
“Tadaaaa! Eet smakelijk!” Twee paar stralende ogen boven armen vol wortels met loof en al kijken me trots aan. De boeven vergeten gemakshalve hun blubberlaarzen uit te doen en banjeren de keuken in met hun oogst. “Mama zegt dat u dat wel lust.”
Thema: mensen met een beperking
“Zie je wel: hij kijkt me echt aan!” Of: “Weet je wel zéker dat hij blind is?” Hoe vaak we dat niet gehoord hebben…